Życie z klocków zbudowane

Dwa tygodnie temu, gdy zrodził się w mojej głowie pomysł utworzenia tego bloga postanowiłem poszukać w archiwach rodzinnych zdjęć z okresu dzieciństwa. Nie było to łatwe zadanie, bo było co przeglądać. Czekało na mnie kilka tysięcy zdjęć poukładanych w albumach. Ale udało się. Znalazłem kilka zdjęć, które Wam pokażę, w tym wpisie. No to zaczynam prezentować moje "życie z klocków zbudowane"! Zabawę klockami LEGO rozpocząłem w 1996 roku. Miałem wtedy 3 lata i jeszcze nie wiedziałem, że 24 wiosen później będę nadal budować z duńskich klocków. Pierwszym zestawem, który dostałem - jeżeli mnie pamięć nie myli - była to wywrotka 6535 . I jak widzicie na powyższym obrazku, nie otrzymałem zestawu klocków z serii Duplo, a już ze standardowymi LEGO System. Obecnie rodzice (a sam nim jestem) kupują dzieciom zestawy sugerując się wiekiem na pudełku i dopiero, gdy ich pociecha ma 4 lub 5 lat "przechodzą" na LEGO City, Juniors. Moi rodzice zdecydowali inaczej. Po 6535 dosyć częs

Moja przygoda z klockami LEGO rozpoczęła się w 1996 roku, kiedy miałem 3 lata. Otrzymałem wtedy swój pierwszy zestaw LEGO z serii System. Była to wywrotka nr 6535. A później kolejne zestawy, gdzie zawsze budowałem modele za pomocą instrukcji. Przyszedł jednak czas na własną inwencję. Z kilku zestawów powstawały zazwyczaj samochody, autobusy, domki, miasta. Pamperki (ludziki LEGO) otrzymywały imiona, funkcje i zadania. Rozmawiały ze sobą ;) Do zabawy wykorzystywałem także modele samochodów w skali 1:24. LEGO pochłaniało mnie na wiele godzin, czasem pomagał mi mój tata. Przez kilkanaście lat uzbierało się kilkadziesiąt kilogramów klocków LEGO. Wśród nich najwięcej mam klocków i figurek z serii LEGO System, Town, City. Nie brakuje również części z Bionicle czy Technic’ów. Pod koniec 2012 roku, mając 19 lat, pomyślałem by zamieniać rzeczywistość w klocki LEGO. Rozpocząłem od projektowania autobusów. Na początku powstał model autobusu Solaris Urbino 12, później Ikarus 260.04, Autosan H9